początki pracy ze szkłem ...

Wczoraj miałam zwyczajnego pecha. I to podwójnego.
Nie dość, że wykruszyła mi się podczas upadku nowa szklana osłonka do storczyka, to jeszcze ulubiony wazon dokładnie tak samo się zniszczył :-(
Rozumiem, że można się całkowicie stłuc, ale żeby wyszczerbić dokładnie w taki sam sposób ?! To co najmniej dziwne jest. Taki wygląd miały te skorupy:

wazon

osłonka

Oczywiście każdy, kto posiada kosz na śmieci w domu powinien je wyrzucić (zgodnie z sugestią Violci). I taką dokładnie pierwszą myślą moją to było, ale za chwilę pomyślałam sobie, że może poćwiczę na nich lutowanie :-)
Czyli oplotłam je taśmą:

miedzian taśma na skorupach

Potem po posmarowaniu kwasem zaczęłam nanosić lut z cyny. Wyszło jak wyszło, przyznam, że mogło być lepiej ...

Ale niezrażona niczym lutuję dalej :-)
Pomyślałam, że może dobrze byłoby dołożyć jakiś element ozdobny ... np. szklane płaskie półkulki :-)

I jeszcze z drugiej strony:

Całość prezentuje się tak:

Widzę teraz, że muszę jeszcze popracować nad szczegółami.
Ale i tak uważam, że jak na pierwszy raz, to jest nieźle :-)
Zatem dzisiaj ciąg dalszy :-)

Jestem już po ciągu dalszym :-)
Czyli pierścionki wyglądają tak, ale muszę jeszcze zeszlifować i wyrównać zadziorki

 

Natomiast mój pojemnik - osłonka na doniczkę ze storczykiem 

(w zbliżeniu)

I w pełnej krasie:

Natomiast wazon w całej okazałości tak wygląda:

I jeszcze przyglądając się szczegółom, to ...

W dalszym ciągu uważam, że jak na pierwszy raz, to dobrze mi wyszło i nie taki diabeł straszny :-)
Myślałam, że będzie gorzej, ale jest nieźle. Powiem więcej: zdolna jestem bardzo :-)
Muszę sobie coś miłego napisać, bo jak dotąd nikt mnie nie chwali :-(

ciąg dalszy "witrażowania" ...

No, wreszcie poczułam radość z ... lutowania :-)
Co to znaczy, gdy nie ma się odpowiednich narzędzi do pracy.
Dopiero kiedy kupiłam lutownicę o płaskim, zagiętym grocie i mocy 100W

lutownica z płaskim grotem

cyna

i cynę w drucie o średnicy 3 mm, wraz z topnikiem








oraz kwas do lutowania, to to lutowanie stało się prawdziwą przyjemnością :-)

 

Najpierw dokończyłam pracę z ubiegłego tygodnia:

kamyki polne zbierane nad Morzem Bałtyckim

 

 Tak mi dobrze poszło, że podszykowałam sobie kamyki howlitowe do pierścionków:

kolorowe bryłki howlitu

i oblutowałam kilkanaście szklanych kamyków do witrażowej lampki, co to mam ją jeszcze w głowie, a zamierzam zrobić :-)

Bardzo dobrze mi się lutowało, lut wychodził równy, cienki, dobrze rozprowadzony. Tylko oparzyłam się parę razy w palec wskazujący i kciuk lewej ręki. Muszę jeszcze popracować nad utrzymywaniem w jakichś kleszczach lub innym trzymadełku, "obrabianego" przedmiotu, bo paluszki nie wydolą :-)

ostatnio słucham i ... śpiewam :-)

... moje ostatnio ulubione słuchanie ... 

nucę też czasem, ale nie za głośno, niestety :-(

pierwsza próba witrażowa ...

No, to już za mną. Po raz  pierwszy dziś lutowałam :-)

Odpowiednio przygotowałam kamienie, uprzednio wybrane, oklejając je taśmą miedzianą po obwodzie. Taśma jest samoprzylepna, więc dobrze się kamienia trzymała :-)  

Podeszłam do problemu profesjonalnie, a jak !

Przygotowanie kamieni,
zakup odpowiedniego sprzętu,

 

taśmy miedzianej,  

 lutu cynowego,

  

 

 

kalafonii,

 

 

lasek cynowych,

 

 

wreszcie lutownicy (też wygląda profesjonalnie)

 

 

oraz "trzymadełka" ze szkłem powiększającym, 

gwarantował pełen sukces :-)

Tymczasem wszystko, co udało mi się uzyskać, to spalone stanowisko pracy,

oraz dwa i pół obwodu kamieni oblutowanych przez dwie godziny pracy ! Straszne tempo !

Widać zresztą na tych dwóch kamieniach polnych, że efekt nie ten :-(

Tak źle nie wyglądają, ale nie o to mi chodziło :-(

Po tej pierwszej próbie sądzę, że jest to bardzo żmudna praca, wymagająca dużej cierpliwości ... Do tej pory nie zdawałam sobie sprawy z tego, że najtrudniej jest utrzymać ciekłą, ciepłą cynę na grocie lutownicy i przenieść ją dokładnie w to miejsce, o jakie nam chodzi :-) A ile przy tym rąk popalonych ...

Ps. Z tymi rękoma to trochę przesadziłam, ale fakt faktem - było gorąco !